26 12 | Cliënten aan het woord Client B ‘Ik ben opgegroeid in een wijk in Rotterdam, in een omgeving waar ik me niet altijd veilig voelde. Mijn ouders waren gescheiden en ik had een gemengd netwerk van vrienden. Ik was jong en onbezonnen. Geduld was niet mijn sterkste kant en ik had moeite met autoriteit. Op mijn 16e maakte ik een fout die me vijf jaar detentie in De Hartelborgt opleverde. Toen ik vorig jaar op 13 mei vrijkwam, voelde het alsof de wereld in sneltreinvaart was doorgegaan. Alles kwam tegelijk op me af: opnieuw een leven opbouwen, omgaan met financiële zaken zoals DigiD en bankieren. Mijn broertjes en zusje waren ouder geworden waardoor de dynamiek in mijn familie was veranderd. Dit vergemakkelijkte een nieuwe start niet. De eerste maanden van het traject waren zwaar. Ik moest wennen aan de controle van reclassering en ik vond de wekelijkse meldplicht lastig. Desondanks besefte ik dat als ik me aan de verplichtingen hield, mij dit toekomstperspectief zou bieden. De begeleiding van Humane Zorg hielp mij vanaf dag één om structuur in mijn leven te krijgen en te werken aan mijn zelfstandigheid. Ze ondersteunden me bij mijn persoonlijke administratie en werk. Hierdoor voelde ik me gesteund, ze waren er immers voor me, zelfs wanneer ik weerstand bood. Mijn begeleiders waren direct, open en duidelijk en hier ben ik bij gebaat. Soms zocht ik de grenzen op, omdat ik moeite had met feedback ontvangen, maar desondanks bleven ze naast me staan. Een keerpunt kwam toen mijn voorwaardelijke PIJ-maatregel werd beëindigd. Dat gaf me rust en zelfvertrouwen, want voor mij was dit een bevestiging dat ik iets had bereikt. Ik begon in te zien dat niet alles meteen hoefde en leerde geduld te hebben. Samen met mijn begeleiders stelde ik concrete doelen op: mijn financiën op orde houden, blijven werken, mijn rijbewijs halen, en mijn emoties beter onder controle houden. Dankzij hun hulp leerde ik omgaan met verantwoordelijkheden. Ook in mijn gedrag veranderde er veel. Waar ik vroeger gesloten was en mijn emoties opkropte, kan ik nu beter verwoorden wat ik voel en denk. Ik besef dat ik hoge verwachtingen van mezelf heb en minder streng voor mezelf mag zijn. Als ik terugkijk, had ik sommige dingen anders willen doen. Ik had beter moeten inschatten wie ik in mijn leven toeliet en had eerder iemand nodig gehad die me de juiste richting wees. Toch besef ik dat mijn ervaringen me hebben gevormd tot wie ik nu ben. Ik werk hard aan mijn rijbewijs en wil uiteindelijk samen met mijn familie een stabiel leven opbouwen. Mijn grote droom? Hard werken en sparen om een stuk grond te kopen in het buitenland. Ik ben dankbaar voor iedereen die mij heeft begeleid. Ze hadden eindeloos geduld met me en dankzij hen heb ik geleerd dat ik een doorzetter ben.’ Soms zocht ik de grenzen op bij mijn begeleiders, omdat ik moeite had met feedback ontvangen. Desondanks bleven ze naast me staan.
RkJQdWJsaXNoZXIy ODY1MjQ=